İstanbul'lu Teyze (2) 3/03/2017

Evlere 'saka'lar getiriyordu suyu...
Eşeklere yüklüyorlardı su dolu tenekeleri. Her eşeğin sırtında altı teneke su olurdu...
Bizim evin ve İstanbul'lu Teyzenin suyunu genelde ben taşıyordum, mahalle çeşmesinden..Çok su kullanmıyordu teyze..Annem evinin temizliğine ve çamaşırlarına yardımcı oluyordu..Para alıyor muydu hatırlamıyorum..
Uzunca boyu, hayli kırlaşmış ve özenle taranmış saçlarıyla haza hanımefendi bir kadındı..Dışarı çıkarken sükseli bir baston taşır, gülerek, gürültü yapan çocuklara zarif bir şekilde sallardı..
Mahallenin çok sevdiği bir kadındı..
Sabahları camdan yolumu gözler, çıktığımda ufak tefek ihtiyaçlarını aldırırdı mahallenin tek bakkalından. Dönüşte avucuma bir gümüş elli kuruş koymayı adet edinmişti..Eğilir yanağıma da bir öpücük kondururdu...
Bir gün mahallede bir kıyamet koptu...
Teyze merdivenlerden düşmüştü...Yanına zorlukla yanaştığımda, sap sarı kesilmiş bir haldeydi. Elimi tuttu 'Bırakma beni çocuk' dedi...
Ambulans evin önüne kadar gelemiyordu. Yola kadar battaniyeye koyarak götürdüler..
Annem Numune Hastanesine ziyarete gidiyordu gün aşırı...
Kalça kemiği kırılmıştı..Ve o yaşta çok tehlikeli olduğunu söylüyorlardı ..
Bir ay sonra eve getirdiler. Her işini annem yapıyordu...
Beni her gördüğünde elimi tutuyor aynı sözleri tekrarlıyordu...'Bırakma beni çocuk'
Hatırlayamıyorum kaç ay daha yaşadığını...Bir gece ölüm haberini aldık...
Annem soyarken teyzeyi koynundan küçük bir haç çıkmış. Annem gizlice almış ve kimseye göstermemiş...
Ölmeden bir kaç gün evvel anneme bir takım şeyler verdiğine eminim...
Annem ketumdu açıklamazdı...
Ben sandığına bakarlarken komşular, sararmış bir Osmanlı zabitinin fotoğrafını gördüğümü net hatırlıyorum...
Ankara asri mezarlığında yatıyor şimdi...
Adını ölünce ancak öğrendik Cemile Sadık...
Nurlarda uyusun teyzem...
İhanet eden ben olmuştum...
'Bırakma beni Çocuk' demişti defalarca...
Ben elini bırakmıştım..
Sanki hayınlık etmiştim.. 3/3/2017